This Sanctum – sanctourm of this Temple was built by Karikala Chola in the early Christian Era. In the ninth century, Saint Sunfarar vistied the temple and immortalised it in his Thevaram. In the Kongu Chola Period (11th to 13th centuries Ardha Mandapa and Mahamandapa were built and used for inscribing the details about the numerous gifts made to the temple. From 14th to 17th centuries, the Hoysala, Vijayanagar and Nayaka kings gave endowments.

The famous Kanaka Sabhai was built by Alagadri Nayak of Madurai in the 17th century. Tippu Sultan of Mysore attached half of the Inams of the temple in the 18th century. Later on, the East India Company restored it to the temple. The Swami and Amman Temples were renovated in the Middle of the 18th century and later on the Mantap of 63 Saints was built. In the 20th century, the Kalyana Mantapam and the front Mantapam were built and the tower was repaired. Historically, the surroundings of Perur date back to the Roman period as a “Treasure Trove” of Roman coins was discovered here.

This is an ancient Temple of pre-historic age. As per legend the calf of Kamadhenu discovered a sacred Sivalinga. A temple came to be built over it. The place became a “Vaippu Sthalam” to Lord Siva since it was sanctified by Saints Appar an Sundarar in their Thevarams. In this Temple the Kanaka Sabhai or the Golden Hall of Dance, has a beautiful form of Nataraja in the dancing posture which he manifested to the Rishis, Gomuni and Pattimuni.

This ancient place has produced apart from the Thevarams, very fine literary and historical compositons. Cholan’s PoorvaPattayam deals with the origing of the Temple and gives and account of the folk – Lore of the place. The inscriptions, ranging over a few centuries, give valuable information about the customs and manners that existed a thousand years ago. The Thiruppugazh pieces of Arunagiri Nathar give an account of the Temples five centuries ago.

The famous Kanaka Sabhai presents a unique collection of Stone sculture carvings, the like of which is not found elsewhere. Its two rows of ten big pillars have exquisite carvings of manifestations of siva. Its terraced roof has a series of stone-chains with a numerously pettalled lotus at the centre. The smaller pillars have a large number of mythological carvings. The tank is a fine piece of symmetrical steps with 16 angles.

The Cars have fine wooden carvings which attract the cupidity of even foreigners. The idols excel the other temples in beauty. Even the small shrines surrounding the main temple are very ancient inscriptions of high value.

இறைவன் பட்டீசுவரசுவாமி இறைவிக்குப் பச்சைநாயகி என்று தமிழிலும், மரகதவல்லி என்று வடமொழியிலும் குளிர்ச்சியாகத் திருப்பெயர்கள், சிவன்கோயில் என்றாலும் சிற்பங்களில் வைணவமும் ஏராளமாக இணைந்துள்ளது. ஆஞ்சநேயர், ஸ்ரீமாய கிருஷ்ணர் என்று அங்காங்கே தூண்களில் கலையுடன் சமய ஒற்றுமையும் சேர்ந்து மிளிர்கிறது.

பேரூர் நகரின் வரலாற்றைப் பார்க்கையில், இக்கோயிலில் பலவிதக்கலைப்பாணிகளும் சங்கமித்துள்ளது அதிசயமில்லை என்று புரிகிறது. அகழ்வாராய்ச்சிகளின் போது ரோமானிய நாணயங்கள் இப்பகுதியில் கண்டெடுக்கப்பட்டுள்ளன. இது கி.மு. காலத்தில் தோன்றிய ஊர். பின்னர் கி.பி.ஏழாம் நூற்றாண்டு வரை, பல்லவர்கள், சேர, சோழ ஆதிக்கம், கொங்கு, பாண்டியர் ஆட்சி, விஜய நகர அரசர்களின் கட்டுப்பாடு, மதுரை நாயக்கர்களின் அதிகாரம், இறுதியாக மைசூர் மன்னர்களின் அரசாங்கம் - என்று தென்னாட்டில் முக்கிய வம்சத்து அரசரகளின் கொடி நாட்டிய இடம் இப்பகுதி.

"ஆரூரார் பேரூரார்" என்றும் "பேரூர் பிரமபுரம் பேராவூரும்" என்றும் அப்பர் சுவாமிகள் தனது சேஷத்திரக்கோவையில் இரண்டிடங்களில் குறிப்பிட்டிருக்கிறார். எனவே சுமார் கி.பி. 650க்கு முன்னரே பேரூர் பட்டிசுவரர் ஆலயம் கட்டப்பட்டிருக்க வேண்டும். பேரூர் பற்றிய தனித்தேவாரம் மறைந்து போய் விட்டதாகக் கருதப்படுகிறது.